MELIDEinBLOG

Outro punto máis para o Cire, nun campo díficil.

Nunha tarde magnífica e cun sol radiante, e baixo ó final. O Club Cire de Melide acadou o seu segundo empate deste ano fronte ó Encrobas.
Outro punto máis para un equipo que esta dando a cara e xogando cunha grande dignidade dende fai xa bantantes datas, poderemos perder, gañar ou empatar pero o Cire este ano loita, brega, sinte as cores e tenta xogar o futebol o mellor posible.
Hai que darlle a noraboa a esta nova xeración que será a encargada de darnos grandes alegrías asi como vaian tomándolle o pulso a esta dura categoría e asi comoa vain collendo experiencia e picardía. No estrictamente futbolístico escomenzamos gañando, coma sempre. Habería que mirar como iríamos na clasificación se só se contasen as primeiras partes. Seguramente entre os 4 primeiros. O gol foi acadado por Julio, que este domingo reviviu as súas mellores tardes cos xuvenís. Cunha grande sangre fría regateou o porteiro na área pequena e acadou o primeiro da tarde. Despois empatarian os cercedenses. Posteriormente un penalty sobor da nosa figura, Je, foi lanzado por Diego ó fondo das maias. O terceiro foi obra tamén de Julio. O Encrobas reaccionou cun penalty moi dubidoso, dos que en cada partido hai infinitos e empatou con moita sorte e cun pouquiño da nosa axuda. Dende aqui darlle ánimos a Carlos Sesar, que só leva dous partidos e xa tivo moitas intervencións de mérito. Faltalle un pouquiño de confianza. Polo demais o terreo de xogo en inmellorables condicións para a práctica deo balompé e dicirvos que o campo téñeno ó carón mesmo de onde gardan o carbon os Reies Magos. Na central de Lignitos de Meirama, de Unión Penosa. Non, non vimos a Florentino por ningures. De fondo viamos mais fume, e conforme a lei antitabaco hai que andar a tino, menos mal que o chofer do Mosquito, vaia fenómeno, díxonos que se trataba da SOciedade GAlega do Medio Ambente, que ten en Cerceda unha das súas plantas. Xente de Cerceda, Bocixa, estades arrodeados por tódolos lados e despois fanvos parques acuáticos pra compensar. Xa nos 70, Fuxan os Ventos protestará polo levantamento da central cun tema escrito por Manuel María, "Onde a loita se chama Encrobas", e non moi lonxe de onde xogamos o domingo a cidadanía revelouse, nunha época onde non era doado, contra o gran capital e o progreso malententido cun amor a terra que quedara por sempre nas vindeiras xeracións. Se queredes saber máis sobor da loita das Encrobas. Pinchade eiqui